21 Aralık 2012 çok güzel bir gündü. Öyle ya da böyle insanlar arasında bir birliktelik sağladı bu kıyamet muhabbeti. Birlikte mesai yaptığım arkadaşlarımdan öğlen yemeği yediğimiz lokantadaki garsona, Facebook arkadaşlarımdan gazetelerin ana sayfalarına, Şirince'den Bugarach'a kadar milyonlarca insanın ortak noktası oldu kıyametin kopup kopmayacağı.
Hepsinin ortak noktası 21 Aralık 2012
Sosyal, asosyal medyaya malzeme yarattı. Belki biraz uzun, belki çok kısa hayatımızı düşündük. Sahip olduklarımızın değerini tarttık. Bir iki dostumuza, akrabamıza telefon etmemize, mesaj atmamıza, sataşmamıza vesile oldu.
Çünkü, öyle ya da böyle hepimizin içinde bir şey evrende bilimsel algılarımızın dışında bir gücün olduğunu biliyor ya da en azından sorguluyordu. Gözlemleyebildiğimiz evreni, dünyayı, insanı NASA yaratmamıştı; o yüzden onların "korkmayın" mesajları bir yere kadar anlam taşıyordu. Hayatın başlangıcını tam olarak açıklayabilmiş değiliz, bitişini de açıklayamadığımız bir güç sağlayabilir.
Dün birbiriyle "bayramlaşanlar" oldu. Bir inanışa göre insanlığın Altıncı Güneş Çağı başladı dün. Kendi ifadeleri ile "ruhsal aydınlanma, benliği keşfetme, kendimizi gerçekleştirme ve insanlık olarak farkında bir dünya yaratmanın zamanları" başlıyor. Umarım haklıdırlar.
Bu da başka bir bakış açısı. Bu konuları biraz deşesim var bu aralar.
Her ne olursa olsun dün, dünya güneşe en yakın konumu olan kış gündönümünü yaşadı. İnsanlığın en eski kutladığı günlerden biridir, diğer gündönümleri ile birlikte. Yer yüzünde var olmuş bütün inanç sistemlerinde bir şekilde yer alır bu günler.
Kimimiz gerçekten korktuk, kimimiz "olmaz öyle şey" dedik. İnandık, inanmadık ama bekledik 13:11'i, kafamızı kaldırıp bir baktık gökyüzüne.
Gelmedi korktuğumuz son.
Ama, bir gün gelmeyecek de değil.
Düşünürseniz aslında, her gün bir son, her gün bir başlangıç. Kıymetini bilmek lazım.
Sayelerinde dünyada düşünsel birliktelik sağlanan bir gün yaşandı. İşte bu yüzden, teşekkürler Maya'lar, ya da, her kimlerse.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder