Star Wars Episode I - The Phantom Menace fiminde, benim de çok sevdiğim bir replik var. Jedi sanatlarında olduğu kadar devrik cümle kurmada da usta sayılan Usta Yoda, genç Anakin'i Jedi konseyine getirdiklerinde bakar ve der ki "Fear is the path to the dark side. Fear leads to anger. Anger leads to hate. Hate leads to suffering. I sense much fear in you"
Ben, aynı geri düşünme mekanizmasını bizim "Korku - Öfke - Nefret - Acı Çekme" sıralamasında da çalıştırmak istiyorum. Evet, Anakin'i korktuğu dönemde tanıyarak başladık hikayemize. Peki ya öncesi? Korkudan önce ne var?
Aklımın erdiğince insan bir şeyi kaybetmekten korkuyor. Hayatını, sağlığını, sahip olduğu herhangi bir şeyi yitirmek insanı korkutan.
Bir şeyi sahiplenmek için de o şeye bağlanmanız, onu vazgeçemeyecek derecede istemeniz gerekiyor.
Ve, bir şeyi vazgeçemeyecek derecede istemek için de onu sevmeniz; çok çok sevmeniz.
Bu bakışımla, az önce saydığım silsilenin başına "Sevgi - Bağlanmak - Sahiplenmek" diye bir üçlü daha koymak mümkün.
900 küsur yıllık ömrünün ilk zamanları hakkında çok fikir sahibi değiliz kendisinin. Ama Usta Yoda'da diğer Padawan'lar gibi çok küçük yaşta ailesinden alınarak yetiştirilmeye başlanmışsa, muhtemelen Anakin'in annesine duyduğu sevgiyi anlayamadığı için sadece içindeki korkuyu hissetmiş ve buradan yola çıkmıştır konumuz olan veciz sözlerine.
Halbuki bakarsanız çok net görebilirsiniz ki, önce annesine, daha sonra Padme ve potansiyel çocuklarına duyduğu sevgi ve bu sevgiyi yitirme korkusu Anakin'i yoldan çıkartmış ve bütün bir galaksinin acı çekmesine neden olmuştur.
Uzatınca "Sevgi bağlanmaya yol açar. Bağlanmak sahiplenmeye yol açar. Sahiplenmek korkuya yola açar. Korku öfkeye yol açar. Öfke nefrete yol açar. Nefret acı çekmeye yol açar." şekline getirebileceğimiz cümlenin beni çok korkutan bir yönü var.
İçimde çok fazla sevgi hissediyorum.
 |
| Büyük düşünür, o veciz sözleri söylerken... |
Türkçe'ye "Korku karanlık tarafa giden yoldur. Korku öfkeye yol açar. Öfke nefrete yol açar. Nefret acı çekmeye yol açar. İçinde çok fazla korku hissediyorum" şeklinde çevirebileceğimiz bu vecizede aslında efsane 6 filmin baş kahramanı olan Anakin Skywalker/Darth Vader karakterinin dönüşümünü özetliyor Usta Yoda.
İnsanoğlu çoğunlukla ileri yönelik düşünüyor. Filmlerin yaratıcısı George Lucas bu konuda bir istisna. 1977'de sinemalarda gösterilen ilk film "Bölüm 4" olarak gösterilmişti. Adam bölüm 5 ve 6'yı çektikten 16 sene sonra döndü, yukarıdaki sözleri de içeren Bölüm 1'i çekti.Ben, aynı geri düşünme mekanizmasını bizim "Korku - Öfke - Nefret - Acı Çekme" sıralamasında da çalıştırmak istiyorum. Evet, Anakin'i korktuğu dönemde tanıyarak başladık hikayemize. Peki ya öncesi? Korkudan önce ne var?
Aklımın erdiğince insan bir şeyi kaybetmekten korkuyor. Hayatını, sağlığını, sahip olduğu herhangi bir şeyi yitirmek insanı korkutan.
Bir şeyi sahiplenmek için de o şeye bağlanmanız, onu vazgeçemeyecek derecede istemeniz gerekiyor.
Ve, bir şeyi vazgeçemeyecek derecede istemek için de onu sevmeniz; çok çok sevmeniz.
Bu bakışımla, az önce saydığım silsilenin başına "Sevgi - Bağlanmak - Sahiplenmek" diye bir üçlü daha koymak mümkün.
900 küsur yıllık ömrünün ilk zamanları hakkında çok fikir sahibi değiliz kendisinin. Ama Usta Yoda'da diğer Padawan'lar gibi çok küçük yaşta ailesinden alınarak yetiştirilmeye başlanmışsa, muhtemelen Anakin'in annesine duyduğu sevgiyi anlayamadığı için sadece içindeki korkuyu hissetmiş ve buradan yola çıkmıştır konumuz olan veciz sözlerine.
Halbuki bakarsanız çok net görebilirsiniz ki, önce annesine, daha sonra Padme ve potansiyel çocuklarına duyduğu sevgi ve bu sevgiyi yitirme korkusu Anakin'i yoldan çıkartmış ve bütün bir galaksinin acı çekmesine neden olmuştur.
Uzatınca "Sevgi bağlanmaya yol açar. Bağlanmak sahiplenmeye yol açar. Sahiplenmek korkuya yola açar. Korku öfkeye yol açar. Öfke nefrete yol açar. Nefret acı çekmeye yol açar." şekline getirebileceğimiz cümlenin beni çok korkutan bir yönü var.
İçimde çok fazla sevgi hissediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder